Από τότε που άρχισα να καταλαβαίνω τον κόσμο, η συζήτηση είναι περίπου η ίδια. Οι φοροφυγάδες, οι υποσχέσεις των πολιτικών ότι θα τους πιάσουν, η φράση "σφίγγει το ζωνάρι", το έλλειμμα και το χρέος, οι πίνακες με των εφημερίδων με το "τι χάνουν μισθωτοί και συνταξιούχοι". Μια ζωή "έρχονται νέα μέτρα" με εξαιρετική συνέπεια και ακόμη μεγαλύτερη συχνότητα. Και, μάλιστα, αυτή την φορά δεν υπάρχει τίποτα να μας περιμένει στο βάθος του ορίζοντα των "θυσιών".
Η πηγή αυτής της πολιτικής "παράδοσης" δεν είναι άλλη από το βάρος των κρατικών χρεών. Ωστόσο, η έμπνευση των εκάστοτε μέτρων - ανά κυβερνητικό τομέα ευθύνης - ανήκει κατά σχεδόν πάντα στους υψηλόβαθμους υπηρεσιακούς παράγοντες των υπουργείων. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για το χρέος, αλλά γενικότερα.
Οι "υπηρεσιακοί" εισηγούνται στα υπουργικά γραφεία "ιδέες και λύσεις" για τους νόμους, τις υπουργικές αποφάσεις, τα προεδρικά διατάγματα, τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, ακόμη και τις εγκυκλίους.
Κατά παράδοση, οι καλοί υπάλληλοι που έχουν γνώση του αντικειμένου τους - δεν μιλώ θεωρητικά, ξέρω δεκάδες από αυτούς - «καπελώνονται» από τους δεινόσαυρους και τους κομματικούς, που καθορίζουν την κρατική πολιτική, καθώς πουλούν φούμαρα και καθρεφτάκια για ιθαγενείς στους υπουργούς.
Και αυτό, φυσικά, διότι ξέρουν ότι κατά μέσον όρο, οι υπουργοί θητεύουν στο χαρτοφυλάκιό τους για έναν χρόνο το πολύ, οι υφυπουργοί το ίδιο και οι γενικοί γραμματείς λίγο παραπάνω. Έτσι, γνωρίζουν ότι μέχρι η πολιτική ηγεσία να τους πάρει χαμπάρι, θα έχει φύγει σε άλλο υπουργείο, στη Βουλή ή σπίτι της.
Οι δεινόσαυροι αποδεκατίζουν με συνέπεια τη χώρα, χάριν της διατήρησης των προνομίων τους. Τα παραδείγματα είναι χιλιάδες, επισημαίνονται δεόντως από τον Τύπο εδώ και πολλές δεκαετίες, με χαρακτηριστικότερο όλων αυτό του υπουργείου Οικονομικών, το οποίο αποτελεί την πλέον αποτυχημένη κρατική δομή στην Νεοελληνική Ιστορία.
Ούτε τους φόρους μάζεψε ποτέ ούτε τους φοροφυγάδες άσχετα εάν τους ξέρουμε όλοι. Το μόνο που κάνουν οι εκεί δεινόσαυροι είναι να εισηγούνται φοροκαταιγίδες κατά τους συνήθων υπόπτων, δηλαδή των μισθωτών και των συνταξιούχων. Η συνταγή είναι απλή: «Βάζουμε ένα μανδύα προστασίας γύρω από το δημόσιο και πετάμε πυρηνικά στην υπόλοιπη κοινωνία».
Ο πολτός της γραφειοκρατίας έγινε πανίσχυρος όταν συνάντησε το κόμμα και συγκρότησε μαζί του έναν «γάμο», που ταύτισε την θεσμική λειτουργία της πολιτείας με αγράμματους, ημιμαθείς και άσχετους κοπρίτες.
Συνδυαστικά, αυτός ο εσμός έγινε πανίσχυρος, διέλυσε το ελληνικό κράτος κι εξακολουθεί να αποδεκατίζει ότι υγιές απέμεινε στην Ελλάδα. Η πορεία όχι μόνο των τελευταίων δύο ετών, αλλά της τελευταίας 30ετίας εξηγείται πλήρως, μέσα από αυτό πρίσμα.
Και το χειρότερο είναι ότι την ώρα που η χώρα καλείται να αντιμετωπίσει την μεγαλύτερη πολιτική, κοινωνική και οικονομική κρίση των τελευταίων 60 ετών, οι λύσεις αναμένονται πάλι από αυτόν τον συνδυασμό που σκοτώνει!
Προτού διαλυθεί τελείως η Ελλάδα, η κυβέρνηση πρέπει να διώξει τους δεινόσαυρους, τους εγκάθετους και τα τέρατα των υπουργείων, να κλείσει αυτό το σπάταλο, άθλιο και άχρηστο κράτος, να πουλήσει στον ιδιωτικό τομέα τις υπηρεσίες που μπορεί να παράσχει καλύτερα και να αφήσει ήσυχα τα στοιχειώδη αγαθά που απολαμβάνει ο πολίτης. Έστω κι αν αυτό σημαίνει ότι θα τα βάλει με το ίδιο της τον εαυτό, δηλαδή το κόμμα.
Διότι η συμμαχία των δεινοσαύρων του κράτους και του κόμματος, αφού μετακύλησε τον λογαριασμό του πανηγυριού της Μεταπολίτευσης στη γενιά μου, κήρυξε ολοκληρωτικό πόλεμο κατά της κοινωνίας για να σώσει τον εαυτό της.
Γράφει ο Αχιλλεας Ε. Χεκιμογλου
Πηγή: Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου