ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ

Χιλιάδες χρόνια πριν καν ενταχθεί στο μεσογειακό διαιτολόγιο, το ελαιόλαδο χρησιμοποιείτο ως... βιοκαύσιμο σε χυτήρια χαλκού της αρχαίας Κύπρου, αποδεικνύουν τα ευρήματα ανασκαφής κοντά στη Λευκωσία.



Το χυτήριο που βρίσκεται στον Πύργο Μαυροράκη πιστεύεται ότι ήταν μέρος ενός μεγαλύτερου βιομηχανικού συγκροτήματος που χρονολογείται στο 2.000 π.Χ., όταν η Κύπρος πλησίαζε τα μέσα της Εποχής του Χαλκού -στην αρχαιότητα η Κύπρος ήταν διάσημη για τον χαλκό της. Από εκεί, εξάλλου, προήλθε το λατινικό όνομα του μετάλλου, cuprum.



Περίπου 90 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Λευκωσίας, το συγκρότημα περιλαμβάνει χυτήρια χαλκού, εγκαταστάσεις βαφής υφασμάτων και κλωστοϋφαντουργίας, καθώς και ένα ελαιοτριβείο, το οποίο περιέργως βρισκόταν ακριβώς ανάμεσα σε δύο χώρους που χρησιμοποιούνταν στην επεξεργασία του χαλκού.



Μέσα στους κλιβάνους του χυτηρίου εντοπίστηκαν υπολείμματα ελαιόλαδου, ενώ στο συμπαγές χώμα της εγκατάστασης διακρίνονται ακόμα οι ανεξίτηλοι λεκέδες από το λάδι. Ίχνη από ξυλοκάρβουνα, το συνηθέστερο καύσιμο της εποχής, δεν βρέθηκαν πουθενά.



Σύμφωνα πάντως με την Δρ Μαρία Ροζάρια Μπελτζιόρνο, η χρήση ελαιόλαδου ως καύσιμου πιθανότατα δεν ήταν κυπριακή πρωτιά. Ελαιοτριβεία έχουν βρεθεί κοντά σε εγκαταστάσεις μεταλλουργίας και στην Αίγυπτο και την Ιορδανία, αν και στις περιπτώσεις αυτές δεν είναι δυνατό να αποδειχθεί ότι το λάδι χρησιμοποιείτο ως καύσιμο.



Η ομάδα της Μπελτζιόρνο ανακάλυψε πέρυσι στην Κύπρο το αρχαιότερο γνωστό αρωματοποιείο, το οποίο χρησιμοποιούσε εκχυλίσματα βοτάνων σε ελαιόλαδο.