Τραγικά απληροφόρητοι και παραπλανημένοι οι περισσότεροι πολίτες αυτού του τόπου δεν ασχολούνται με τα εθνικά θέματά μας. Ειδικά με τα περί Τουρκίας.
Για όσους, πάντως, έχουν παρακολουθήσει από την γένεσή τους τις τουρκικές αμφισβητήσεις και διεκδικήσεις στο Αιγαίο, είναι προφανής η μεθοδολογία την οποία ακολούθησε από την αρχή η τουρκική πλευρά. Δεν έθεσε και δεν μπορούσε να θέσει ευθέως θέμα ελληνικών νησιών και εδαφικών διεκδικήσεων. Γνώριζε ότι, υπό τις σημερινές διεθνείς συνθήκες, η αμφισβήτηση του καθεστώτος του Αιγαίου θα έπρεπε να γίνει με έμμεσο τρόπο και με σύγχρονους επιτήδειους όρους, που θα συγκάλυπταν τους πραγματικούς στρατηγικούς στόχους.
Άρχισαν έτσι οι ισχυρισμοί ότι τα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου επικάθηνται στην υφαλοκρηπίδα της Μικράς Ασίας. Η Άγκυρα εξακολουθεί να υποστηρίζει τα ίδια και όταν ακόμη η Διεθνής Σύμβαση Θαλασσίου Δικαίου, στον νέο ορισμό της υφαλοκρηπίδος, κατέστησε σαφές ότι αυτή δεν πρέπει να υπολαμβάνεται με οποιαδήποτε γεωλογική έννοια. Όλη η δέσμη των τουρκικών αμφισβητήσεων και διεκδικήσεων, περιλαμβανομένης της θεωρίας περί γκρίζων ζωνών και περί δήθεν αποστρατιωτικοποιημένων νήσων, όπως η Λήμνος και ο Άγιος Ευστράτιος, συνθέτει από τα επί μέρους έναν κεντρικό στόχο: την ανατροπή του καθεστώτος του Αιγαίου.
Αυτό τεκμηριώνεται καθημερινά από τις συστηματικές τουρκικές παραβάσεις, παραβιάσεις και προκλήσεις στον αέρα, στη θάλασσα και στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Διατυπώνεται όμως και απροκάλυπτα από τον σημερινό υπουργό Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου. Προφανώς, ο τούρκος υπουργός θεωρεί… ανωμαλία το ισχύον νομικό καθεστώς του Αιγαίου, που κατ' αυτόν δεν είναι εναρμονισμένο με τη γεωγραφία και τη γεωπολιτική, που είναι υπέρ της Τουρκίας.
Ο καθένας αντιλαμβάνεται τι σημαίνει αυτό και τι ακριβώς επιδιώκει η τουρκική πλευρά στο Αιγαίο. Η διολίσθηση επομένως της ελληνικής πλευράς στη θέση «Όλα στη Χάγη» από τη θέση «το μόνο θέμα προς συζήτηση με την Τουρκία και για ενδεχόμενη παραπομπή στη Χάγη είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδος» σε τι εξυπηρετεί και πού αποβλέπει;
Είναι γνωστό ότι για οποιαδήποτε παραπομπή στη Χάγη χρειάζεται η υπογραφή προηγουμένως συνυποσχετικού, το οποίο περιγράφει τη «διαφορά» και προδικάζει μ' αυτό, σ' ένα βαθμό, την ουσία της «διαφοράς». Υπενθυμίζεται σχετικά ότι πάνω σ' αυτό ακριβώς σκόνταψε και ναυάγησε η προσφυγή στη Χάγη για την υφαλοκρηπίδα, που είχε, κατ' αρχάς, συμφωνηθεί μεταξύ Κων/νου Καραμανλή και Μπουλέντ Ετσεβίτ, λίγο μετά τη Μεταπολίτευση.
Είναι προφανές ότι μια προκαταρκτική συζήτηση για το συνυποσχετικό και μια ενδεχόμενη παραπομπή όλων των «θεμάτων» που εγείρει η Άγκυρα, θα άνοιγε τον δρόμο, με επίφαση τη Χάγη, για την υποκατάσταση του Διεθνούς Δικαίου, ως βάσεως αναφοράς, με διμερή ελληνοτουρκικό διάλογο και τουρκικού τύπου παζάρι πάνω σε όλα τα «θέματα» που θέτει η τουρκική πλευρά.
Θα παρέπεμπε ουσιαστικά σε διεθνή επιδιαιτησία, του είδους που είδαμε στην Κύπρο με το Σχέδιο Ανάν.
Η Άγκυρα, προχωρώντας από τη θεωρία στην πράξη, επιχειρεί να επιβάλει «ειρηνικά», διά της στρατιωτικής ισχύος, τις θέσεις της για την ΑΟΖ, με τη δημιουργία τετελεσμένων γεγονότων. Είχαμε το προηγούμενο των Υμίων, που εντάσσεται στη θεωρία των «γκρίζων ζωνών» και η δημιουργία του οποίου συνοδεύθη από μεγάλη κρίση.
Το νέο τετελεσμένο που επιχειρείται στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ στο Καστελλόριζο, εξελίχθηκε «ειρηνικά», χωρίς καμιά αντιπαράθεση ένοπλης ισχύος και κρίση. Μια τουρκική κορβέτα έδιωξε ανενόχλητη, μεταξύ Καρπάθου και Καστελλορίζου, ιταλικό ερευνητικό σκάφος, που εκτελούσε έρευνες με άδεια της ελληνικής κυβερνήσεως, για την πόντιση καλωδίου οπτικών ινών, που θα συνδέει το Ισραήλ με την Ιταλία.
Είναι φυσικό, κάτω από έκτακτες οικονομικές συνθήκες, να επηρεάζεται και ο αμυντικός προϋπολογισμός της χώρας. Πολύ περισσότερο, που οι αμυντικές δαπάνες στο πρόσφατο παρελθόν έδωσαν αφορμή για καταγγελλόμενα μεγάλα σκάνδαλα.
Οποιαδήποτε όμως κατάχρηση ή διαφθορά στον τομέα των αμυντικών συστημάτων δεν αναιρεί την ανάγκη εξοπλισμών για την εθνική άμυνα, όπως οποιοδήποτε σκάνδαλο στην υγεία ή στις δημόσιες κατασκευές δεν αναιρεί την ανάγκη του νοσοκομείου ή της εθνικής οδού. Το πρόβλημα ανάγεται στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος και στη φερεγγυότητα και αποτελεσματικότητα των θεσπισμένων ελέγχων.
Η Ελλάδα, παρ' όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, δεν έχει περιθώριο για μείωση του αμυντικού της προϋπολογισμού στο μέσο ευρωπαϊκό επίπεδο, όπως υποβάλλεται από διάφορες πλευρές. Η Ελλάδα έχει μεγάλο οικονομικό πρόβλημα. Έχει όμως επίσης μεγάλο πρόβλημα εθνικής άμυνας και ασφάλειας. Δεν είναι Βέλγιο, Ολλανδία, Δανία ή Πορτογαλία. Η τουρκική πρόκληση στο Καστελλόριζο δείχνει σαφώς πώς εννοεί η Άγκυρα τη διακηρυσσόμενη «ειρήνη» και «φιλία» μεταξύ των δύο χωρών. Η Ελλάδα πρέπει να είναι σε θέση να προασπίσει τον ζωτικό εθνικό της χώρο, περιλαμβανομένης της διαστάσεως της ΑΟΖ.
Για τον σκοπό αυτό, είναι απαραίτητο να επανεξετασθεί το όλο αμυντικό σύστημα της χώρας ώστε να καλυφθούν τα υπάρχοντα κενά, ν' αναζητηθούν νέοι τρόποι, νέα όπλα και τακτικές για τη φθηνότερη και αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της απειλής και για την εξύψωση του αγωνιστικού φρονήματος του στρατού και του λαού.
Η πολιτική αυτή είναι αλληλένδετη με την πολιτική για την έξοδο από την οικονομική κρίση και την ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας. Η πολιτική της φυγής προς τα εμπρός, προς μεγαλύτερη ακόμη παγκοσμιοποίηση και νεοφιλελευθεροποίηση της ελληνικής οικονομίας, καθιστά δυσχερέστερη ακόμη την αντιμετώπιση των εθνικών θεμάτων και μεγαλώνει το αμυντικό πρόβλημα της χώρας, που υπό τις συνθήκες των τουρκικών αμφισβητήσεων, δεν είναι θεωρητικό αλλά πολύ πρακτικό και τραγικό θα έλεγα.
Σωτήρης Ζαφειρακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου