Η Λόγχη του Λογγίνου

Η Λόγχη του Λογγίνου    


Από τα τέσσερα ιερά αντικείμενα της χριστιανοσύνης μόνον το δισκοπότηρο θεωρείται καθαγιασμένο. Τα άλλα τρία είναι το πιάτο που χρησιμοποίησε ο χριστός στο μυστικό δείπνο, το ξίφος και η λόγχη του Λογγίνου.

Η λόγχη – που χρησιμοποιήθηκε από το ρωμαίο εκατόνταρχο Λογγίνο για να τρυπήσει τη δεξιά πλευρά του κυρίου στο σταυρό – έγινε δημοφιλής κυρίως χάρη στο κλασικό πλέον βιβλίο του τρίβορ ραβενσκροφτ “the spear of destiny” (λόγχη του πεπρωμένου). Αυτή η λόγχη βρίσκεται στο παλάτι του χόφμπουργκ στη Βιέννη και ανήκε στον καρλομάγνο. Ωστόσο ο επίσημος οδηγός για τα εκθέματα του χόφμπουργκ αναφέρει πως η λόγχη φτιάχτηκε από ένα από τα καρφιά που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη σταύρωση του χριστού, και με τα χρόνια, μετά τον Καρλομάγνο, έφτασε να θεωρείται ότι είναι η αυθεντική λόγχη του Λογγίνου.
Πιο γνωστή κατά το μεσαίωνα ήταν μια λόγχη που είχε χρησιμοποιήσει μια αντιχριστιανική ομάδα για να «επιτεθεί» σε ένα άγαλμα του χριστού. Το άγαλμα μάτωσε (!) και η λόγχη έγινε αντικείμενο τιμής, αφού θεωρήθηκε η αιτία ενός θαύματος. Ύστερα από αυτό έπεσε στην αφάνεια, για να αποκαλυφθεί σε ένα όραμα αιώνες αργότερα, το 1099, στους σταυροφόρους που πολιόρκησαν την Αντιόχεια.


Η λόγχη αυτή σήμερα φυλάσσεται στην καθολική εκκλησία του εχμιατζίν, στην αρμενία. Πιο πιθανό όμως είναι ότι η αυθεντική λόγχη βρισκόταν στην Ιερουσαλήμ την εποχή του μεγάλου Κωνσταντίνου τον 4ο αι μ.Χ. Έπεσε στα χέρια των Πάρθων τον 7ο αιώνα και ανακαλύφτηκε από τον βυζαντινό αυτοκράτορα ηράκλειο, ο οποίος αφαίρεσε τις άκρες της και την έφερε πάλι πίσω στην Κωνσταντινούπολη. Το μεγαλύτερο μέρος της αιχμής της παρέμεινε στην Ιερουσαλήμ μέχρι το 715, οπότε και στάλθηκε στον Πόλη.


Το 1241, μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης στους Φράγκους, ο Λουδοβίκος ο 6ος, βασιλιάς της Γαλλίας, παρουσιάστηκε με ένα κομμάτι της μύτης της λόγχης και μια συλλογή από θρησκευτικά αντικείμενα, τα οποία στέγασε στο σεντ σαπέλ στο Παρίσι.


Το μεγαλύτερο μέρος της αιχμής ωστόσο, παρέμεινε στην κων/πολη κι έπεσε στα χέρια των τούρκων το 1453. Ο τούρκος σουλτάνος Βαγιαζήτ ο Β την έστειλε στον πάπα Ιννοκέντιο τον 8ο το 1492. από τότε, βρίσκεται κάτω από τον τρούλο του αγίου Πέτρου.


Κατά το 18ο αιώνα ο πάπας βενέδικτος ο 14ος είχε μια ακριβή εικόνα της άκρης της λόγχης που βρισκόταν στο σεντ σαπέλ και βρήκε ότι ταίριαζε τέλεια με το δικό του μεγαλύτερο κομμάτι. Κατά την γαλλική επανάσταση όμως η αιχμή εξαφανίστηκε και κανείς δεν γνωρίζει από τότε που βρίσκεται.